Drie mei 2020. Dat is de datum van mijn laatste blogpost op deze site. Een schaamtelijke twee en een half jaar geleden inmiddels, en een gigantische drempel om overheen te stappen voor deze oudere versie van de schrijfster die dat artikel plaatste. Twee en een half jaar vol liefde, maar ook veel leed, vol nieuwe vrienden en het tegenkomen van oude bekenden. Maar bovenal mijn eerste twee volle jaren van wonen in een nieuw land. Het lijkt mij tijd voor een update!
Mijn laatste post schreef ik in een periode van veel onzekerheid. De pandemie was net een paar maanden begonnen, de grens over was geen optie, en we hadden niet de kennis over het verloop van het virus zoals we dat nu hebben. Gelukkig hebben we nu meer zekerheid, is er een vaccin, en is bezoek weer mogelijk! Ik vond vooral het feit dat reizen over de grens niet mogelijk was een lastig gegeven, maar alle verloren tijd heb ik inmiddels ruimschoots ingehaald!
Het goede nieuws: eind 2020 vonden we een fijn appartement dat aan al onze (toegegeven; vooral de mijne) voldeed, dat we bezichtigden de dag voordat bezichtigingen werden verboden vanwege de nieuwe golf. Ergens wil ik geloven dat het allemaal zo heeft moeten zijn, omdat het appartement exact is zoals ik het voor ogen had: jaren twintig, houten vloeren, veel licht, een ruime badkamer, een open keuken, en natuurlijk een klein beetje “buiten” om ruimte te bieden mijn groene vingers nóg groener te maken. Als ik er ooit de tijd voor vind, zal ik eens een sfeerimpressie maken voor op mijn blog!
Drie maanden nadat we verhuisden, hadden we gezinsuitbreiding in de vorm van Ragnar, een enorm pluizig teddy widder konijntje. Hij is supersociaal, houdt enorm van knuffelen (en rare capriolen uithalen!), klimt graag op mij om geaaid te worden, en is helemaal verzot op eten. Later in 2021 kwam er een tweede konijn bij, ditmaal een voedster met de naam Freyja, een slecht behandeld konijn dat inmiddels gebloeid is tot een nieuwsgierig, aandachtstrekkend konijn dat stiekem toch best wel een beetje een pittige tante is. Beide konijnen zijn inmiddels gecastreerd, en momenteel zitten ze middenin een koppelproces, een proces dat voor mij zowel schattig als beangstigend is!
Maar niet alles ging over rozen. Een half jaar na de emigratie voelde ik dat het niet goed ging met me, en kwam ik terecht in een verslechterde mentale staat. Niet alleen door de pandemie, maar ook door het gebrek aan steun van mijn partner en diens familie had ik er moeite mee in mijn nieuwe omgeving te aarden. Achteraf gezien denk ik dat ik een emigratie schromelijk onderschat heb, en de omstandigheden van mijn verhuizing waren natuurlijk lastiger dan gebruikelijk. Al moet ik zeggen dat het toch echt wel peak digital nomad was, leven uit een koffer voor bijna een heel jaar! 😛
Hoe dan ook: ik ben weer terug! En er staan veel leuke dingen op het programma! Ik ga regelmatig op pad naar musea in de buurt (lang leve de Museumpas!), en ben van plan te schrijven over mijn tips voor dagjes uit. Verder zal ik vaker gaan schrijven over het wel en wee van yours truly, nu ik langer in Antwerpen woon. Ook de huismus in mij zal een podium krijgen in de vorm van blogjes over mijn talrijke hobby’s (planten, lezen, schilderen; you name it!), en ik ben van plan om wat artikelen te schrijven over cultuurverschillen binnen een multiculturele relatie (en boy, er zijn er meer dan je denkt!). En last but not least; bij een nieuwe fase in mijn leven hoort natuurlijk een nieuwe lay-out!
Ik heb geen idee wanneer en hoe frequent ik hier ga posten, maar vaker dan nu is zeer zeker wel het plan! Het kriebelt enorm bij me om mijn gedachten, tips, en bezigheden op papier te zetten, voor iedereen die maar wil te lezen hier op mijn blog. En ik zou het enorm leuk vinden als er daardoor meer contact komt tussen jou en mij! 🙂
Maar genoeg nu over mij: hoe gaat het met jou?